Warszawa, 1921

Deklaracja ideowa Arkonii

Korporacja Arkonia, która przez pół blisko wieku była ostoją polskości wśród młodzieży studiującej na obczyźnie, zachowując nadal swe tradycje, pozostaje ośrodkiem ideowo-wychowawczym młodzieży, zorganizowanej pod sztandarem Arkonii w stolicy Wolnej i Niepodległej Polski.

Arkonia prowadzi za swym sztandarem tych, którzy wyznają lub wyznawać pragną następującą ideologię:

Daleki od sporów i waśni partyjnych, a przytem szczerze tolerancyjny wobec wszystkich kierunków polskiej myśli politycznej, które nie są sprzeczne z deklaracją niniejszą Arkon a pierwsze swe zawołanie uznaje naczelne hasło Korporacji - Prawdą a Pracą.

Arkon, czy to na ławie akademickiej, czy też w pracy zawodowej, pracuje dla dobra Ojczyzny, a dążąc do podniesienia stanu moralnego i bytu materjalnego Polski - stara się najusilniej o zdobycie specjalnej wiedzy.

W pracy swej Arkon pozostaje zawsze wolnym od niechęci i uprzedzeń do jakichkolwiek warstw społeczeństwa, a potrzeby pracujących bądź umysłowo, bądź fizycznie uwzględnia przede wszystkim. Arkon pracuje dla potęgi państwa polskiego, pragnąc je widzieć wielkim i silnem zarówno duchowo, jak i politycznie, ekonomicznie i terytorjalnie.

Do tego celu dążąc, Arkon zdaje sobie sprawę, iż mimo wiekowych a szczytnych tradycji państwowych, z winy długoletniej niewoli i rozdarcia między obce potęgi, naród polski w znacznej części zatracił odczucie realnej myśli państwowej. Arkon winien być najgorliwszym tej myśli piastunem.

Winien otwarcie i bezwzględnie zwalczać te objawy znieprawienia, które wiekowa niewola pozostawiła nam w spuściźnie, a które stanowić mogą groźne niebezpieczeństwo dla istnienia niepodległej Polski.

Całą pełnią sił pracować ma Arkon nad uświadomieniem narodowem ludu, zamieszkującego nasze kresy (tak Wschodnie jak Zachodnie, tak Północne jak Południowe), aby ziemie zawdzięczające Polsce swą kulturę i bogactwo, bądź te, które od wieków lud polski zamieszkuje, weszły w skład Najjaśniejszej Rzeczypospolitej.

Arkon pamiętać musi również o uświadomieniu narodowem mas ludu polskiego znajdującego się na emigracji.

Arkon zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa grożącego Polsce na skutek zbyt silnego napływu żywiołów obcych, a państwowości naszej wrogich. W razie potrzeby przeciwstawia się im w sposób najbardziej stanowczy.

Rozwijając i pielęgnując w sobie hart ducha, winien Arkon dążyć do wyrobienia tężyzny fizycznej. Arkon zdaje sobie sprawę, iż warunki życia ostatnich stu lat nie sprzyjały należytemu rozwojowi fizycznemu Polaków, zaniedbanie to należy rychło odrobić, by nie pozostać karłem narodów.

A gdy wróg bytowi, czy całości Polski zagrozi, Arkon na pierwszy zew Ojczyzny, ma oddać swą siłę i krew w pierwszym jej obrońców szeregu.