II - "Graliśmy i przegraliśmy"

Na podaniu do koła delegatów, z prośbą o zatwierdzenie Arkonii, mieści się lista, z 21 osoby złożona, które zobowiązały się, w razie jeśli Arkonia powstanie, do niej wstąpić. Oto ich nazwiska:

Tym sposobem Arkonia w dniu 11-ym maja 1879 r. posiadała 66 członków.

W dniu tym atoli wydarzył się fakt pamiętny w dziejach arkońskich. 20 kolegów, którzy, biorąc udział w rozprawach o założeniu korporacyi, stanowili opozycyą, obecnie zmienili swoje zdanie. Niedługo przeto, bo zaledwie dni kilka, trwała ich nieuległość zdaniu większości: "Graliśmy i przegraliśmy," dowodził Daszkiewicz w pięknem przemówieniu, popierajacem, stawiany przezeń i Przewłockiego, wniosek podania się na kandydatów Arkonii. Skutki przegranej sami ponieść chcieli, poświęcając swoje osobiste zdanie, zdaniu ogółu, wcielając własne "ja" w stokroć wznioślejsze "my," jakby w celu zadość uczynienia słowom Koelichena:

"Od dzisiaj wspólne złączywszy siły,
Wspólnie ujmiemy ciężki młot pracy-
Dźwigać będziemy ten ciężar miły,
Za trud i znoje nie prosząc płacy:
Bo w pracy nadzieja lepszej przyszłości."

Tak szlachetny czyn szeroko rozwarł przed nimi podwoje Arkonii i ramiona Arkonów i wkrótce przekonać się owi koledzy mogli, jak nie wielką właściwie była ich ofiara; bowiem rychło przystosować się zdołali do wymagań korporacyjnych, a zespoleni z Arkonią z dnia na dzień widzieli skutki swej pożytecznej i dzielnej pracy dla stowarzyszenia. Wespół też z innymi w "Książce Pamiątek" pozostawili przyszłym pokoleniom życzenie: "Oby fakt ten nie był pojedyńczym wypadkiem w życiu Arkonii, oby duch jedności i zgody zawsze ożywiał jej członków."

Niestety, życzeniom tym nie sądzonem było się ziścić!